پژواک آزادی

و نیت  می  کند  قطره ؛   

به  قصد  قربت  دریا  

          ولا  حول  ولا  قوه   

 مگر  در  دست  بی همتای  بی همتا 

خدای من  

              خدای  قطره و دریا ؛ 

و قطره  می  چکد  آرام  

چنانکه  در  زمستان   

در  حصار  برف و یخبندان   

                 درون  غار  تاریک  خودش   

 در  خواب  و در  رویا   

فراوان  دیده  بود  این   

                 صحنه زیبا  . 

به  تیر  گرمی  از  گرمای  خورشید  

به  ماه  تیر  و  در  گرمای  تابستان  

زپا  افتاده  اندر  خون  و آب  خویش  

                                              غلتان  .

زشرم  کرده هایش  آب  می  گردد 

به  زیر  نور  روز  غار   

غول  ظلمت  شب  - غول یخبندان   

و  قطره  شادمان ؛ خندان  

به  زحمت  می  کند ( کندن = جدا  کردن) خود را   

          ز دندا های  آویزان  و  وحشتناک  

                         دیو غار { شب} 

صدای  چک چک  آزادی  از  هر  گوشه ای  پژواک  می  گردد. 

و قطره  شادمان  ؛ خندان   

به  همراه  برادرها  و خو اهر های  همزادش   

درون  چاله ای  آرام  می گیرد . 

صدای  شور  و آزادی   

                     درون  چاله  غوغایی  بپا  کرده  

و قطره  گاهگاهی   

به شوق  دیدن  دریا   

    سرش  را  از  درون  برکه بیرون  کرده ؛ 

                                                 گاهی می پرد  بالا 

به دست  هم   

به پای  هم   

به  دوش  هم   

لبالب  می  شود  برکه   

و لبریز  از  صدای  شوق  آزادی  . 

مروری  می  کند رویای  آزادی  خودر را  قطره   

                                             پس  آنگاه  

                                              به سمت  قبله ی خورشید  

                   دوباره  زیر  لب  یک  نیتی  از  نو   

خودش  را از  خودش  بودن  رها  کرده   

به  دوش رود  می  افتد.